СЕКОГАШ БЕШЕ ИЛИРИДА

Понекогаш и се забораваме. Сме броеле и до 103. За мир во куќа, за толеранција, за #соживот наместо живот, и сите горчливи апчиња сме ги голтале машки – на нозе или на колена. Предолго трае сето ова. Се забројавме. Одамна почнавме да броиме и на непристојни предлози, на шизофрени комбинации, понижувачки уцени, и тоа за што? Пак за мир во куќа. А тој никако да дојде. Самоуништување. Мара да има и некој амплифициран ген во Македонскиот систем и за таа работа. Уште од толерантноста на Александар Македонски и неговиот преуранет космополитизам со кој на покорените земји по неговата победа им оставал суверенитет, делумна моќ, им го наметнувал грчкиот јазик како средство за комуникација затоа што грчкиот тогаш бил она што е англискиот денес – планетарно средство за комуникација. Космополитски го занемарил мајчиниот или ајде да речеме татковиот јазик, Македонскиот и неговото писмо промовирајќи визионерство и толеранција. Еве до кај не донесе таа ситуација. Денес, во светот НЕМА по толерантен народ од Македонците, на сопствена штета.

Тоа не направи неоконска лабораторија за неонацистички експерименти. Ова што ни се случува сега е експеримент со цел да се види каде се крши Македонецот, кој е неговиот праг, а одговорот е едноставен – самоуништување. До смрт. Таму е прагот. И додека на некој таму горе кој раководи со овие експерименти можеби му е многу интересно – ние не се смееме. Не е смешно, но станува трагично за нас како нација константно да си пукаме во нога. Тоа го гледаат и Албанците, во тоа ја гледаат својата историска шанса да го материјализираат својот историски проблематичен, конвертитски, паланечки менталитет во џек пот. Голема Албанија – за почеток ИЛИРИДА. Секогаш беше Илирида, ние сме виновни што ги затваравме очите. Релативизиравме паралелен референдум 1991 година, додека ние Македонците гласавме за независност – нашите соседи Албанци паралелно гласаа за Илирида. Да, таа истата Илирида која денеска ни е на маса преку Тиранската Платформа. 26 години се лажевме сами себеси дека тоа било политички превид, one off,  но вистината е болна и сурова. Секогаш беше Илирида. И не се работи за комоција, за животни услови и стандард, за подобра иднина и благосостојба, туку токму спротивното провинциски, паланечко – шабански примитивен чин на поместување на оградата за два метра во нивата на соседот. И уште два, и уште два, и уште два..... додека може. Помага ако соседот на сето ова мижи и молчи а уште повеќе ако во „катастарот“ се ваши луѓе.

Ете тоа ни се случува 26 години. Брутална отимачина на која ние одмолчуваме и велиме – еве, ова е последно, уште ова па #соживот. Реалноста не само што не каса, туку нејзините заби се трајно закачени на нашиот задник, не се одлепува, само притиска по потреба. Голема Албанија е единствена иредентистичко – фашистичка творба која расте. Ако во 90-тите од минатиот век таа завршуваше во Тетово, долу кај Дебарско Струшкиот регион а на исток некаде пред Крушево, денес таа го има цело Скопје, Охрид, Ресен а на исток и Битола или ти Манастирит затоа што таму мноооогу луѓе посакаа #живот на последниве избори. Епа кабадаи, нека ви е со среќа. А расте затоа што не е реална туку плод на страв, игнорирање и затворени очи. Нешто како чудовиштата кога бевме мали деца, што повеќе се плашевме – поголеми и пострашни стануваа во темнината. Но растеме, старееме и храбро отвараме очи и ролетни. СОНЦЕТО и отворените очи се најдобар лек за тие сеништа што растат во мракот и стравот. Затоа ни треба соочување, отворање на очите, храброст и сеништето ќе исчезне. Но пред да ги отвориме очите, треба со шамански танц по улиците на нашите градови да ја повикаме реалноста во нашите домови и да се запрашаме. Кое друго знаме во светот им прави нелагодност на Албанците освен Македонското? Кој Грб? Која друга химна во светот им ги повредува толку чувствата освен Македонската. Кој јазик? Кој народ? А им дадовме се. Училишта, болници, театри, министерства, енклави на влијание, образование на мајчиниот им јазик, знаме на друга држава веат каде и кога сакаат, не регистрираат возила, не плаќаат даноци и комуналии, секогаш се невини на суд, ....

Вистински ебени снегулки. И како размазено дете, сега ни ја бараат ДУШАТА. Несвесни дека во таа ебена Голема Албанија ќе бидат само потрчковци и граѓани од втор ред. ДУИ нема да се бори за власт а Талат нема да биде министер. Тачи може да е премиер само на Косово – во Голема Албанија би бил силеџија и ситен криминалец и најверојатно во затвор. Истото важи и за Харадинај, Села, Теута Арифи. Тие ќе бидат само куртон на фалусот на сопствените фрустрации. А во Македонија се градоначалници, министри, седат со чауши на Унии по коктели и лапаат аперитиви и апетисани на наша сметка. Но, тоа се Албанци. Од себе ќе си одвојат за повисока цел. Ќе си се маргинализираат, ќе си одземат самите на себе привилегии и статус за повисока цел, за Голема Албанија. Нешто што ние комформистите и толерантни Македонци никогаш нема да го сфатиме. Затоа сме денес тука и така. Но ова е последна шанса за будење. Од секогаш беше Илирида. Без пари си шворц но без дом си БЕЗДОМНИК. Ако самиот го потпишеш тоа – бездомник си за секогаш. Ако ти сакаш да си Бездомник, ако и ти сакаш само дукати, помисли на мене, на моето дете. Помисли на твоето дете. Помисли на нас зошто ова е еднонасочна улица и нема назад кога ќе потпишеш договор со ѓаволот.

Ако си ја сакаш родината, ако ја љубиш Македонија, ако се сакаш себеси и сопствената рожба, иднина – сега е време да ги отвориш очите и да го видиш сонцето- и верувај ми, чудовиштето ќе го снема. Ќе те облеат пријатни зраци на Македонска убавина, ќе те згреат тебе и душата. И верувај, Македонија те сака, Македонија те знае и повторно ќе те прими во својата прегратка. Дозволи и да те прегрне и ако мислиш дека била отсутна во времиња битни за твојата ароганција и егоцентризам. Не си сам. Ние од улиците сме со тебе. Секогаш беше Илирида.... Отвори ги очите и ЌЕ ЖИВЕЕ РЕПУБЛИКА МАКЕДОНИЈА!!!

Алекс Ванко

Писател, филозоф, аналитичар